“T-SUY ile OSB Tanılı Oğlumun İhtiyaçlarını Karşılıyorum”
Gelişimsel farklılıkları nedeniyle otizm spektrum bozukluğu (OSB) tanısı almış çocukların yaşam kaliteleri, özel eğitim ve tıbbi destek ile yükselebilmektedir. Avrupa Birliği finansmanı ve Türk Kızılay iş birliği ile Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı tarafından yürütülen “Tamamlayıcı Sosyal Uyum Yardımı (T-SUY)” Projesi, ülkemizdeki en kırılgan durumda olan yabancıların, ihtiyaç duydukları hizmete daha kolay ulaşmasına imkân sağlıyor. Tıpkı, OSB tanılı oğulları Haşim’in özel ihtiyaçlarını artık düzenli karşılayabilen Gabes ailesi gibi.
Suriyeli Ahmed Gabes (47), Kahramanmaraş’taki evlerinde bizlere, eşi, oğulları Haşim ve diğer çocuklarıyla birlikte 2013 yılında Halep’ten Türkiye’ye geliş öykülerini paylaştı.
“Hep Sürecek Sandığımız Hayat, Anıya Dönüştü”
Suriye’de imam olarak görev yaptığını, caminin yakınındaki bir evin de ailesine lojman olarak tahsis edildiğini anlatan Ahmed Bey, “Ülkemizdeki krize kadar hayat bizim için gayet güzeldi. Düzenli bir işim, oğlum Haşim’in ihtiyaçlarına uygun yaşadığımız bir ev hayatımız vardı. Okula başlayan çocuklarım derslerinde başarılıydı. Çevresi sakinken kendisi de gayet sakin bir çocuk olan Haşim, bugün olduğu gibi o zaman da ailemizin gözbebeğiydi. Karışıklık ve kriz hep böyle sürecek sandığımız Halep’teki günlerimizi şimdi anıya dönüştürdü” diyor.
Gabes ailesi bir sabah her zamankinden çok daha büyük bir gürültü ile uyanıyor ve pencereden baktıklarında, Ahmed Bey’in görev yaptığı camiinin artık bir yıkıntıya dönüştüğünü görüyor. Ahmed Bey, Türkiye’deki yeni hayatlarını başlatan o günün devamını şöyle anlatıyor:
Yaşadıkları zorluklardan sonra Türkiye’ye göç etmek zorunda kalan Gabes ailesi Türkiye’deki geçici barınma merkezlerinden birine yerleştirilir.
“Hareketlerimiz, refleks gibiydi. 6 yaşına henüz girmiş Haşim’i kucakladığım gibi dışarı fırladığımı, çocuğumu arabaya koyduğumu hatırlıyorum. Eşim de diğer çocuklarımızı toparlamış. O an evimizden son çıkışımızmış meğer. Eşyalarımızı, Haşim’in ilaçlarını da alalım diye biraz oyalansaydık, biz de evimizin molozları altında kalacakmışız.
“Normale Yeniden Alışmamız Gerekti”
Çadır hayatını “Şükür, korku, endişe ve şaşkınlık” duygularının iç içe geçtiği bir duygu seli içinde yaşadıklarını belirten Ahmed Bey, “Suriye’deki son bir yıl, en temel ihtiyaçlardan bile yoksunduk. Elektrik ve su nadiren evlere ulaşıyordu. Tepemizde sürekli bir uçak dönüyordu. Normale yeniden alışmamız gerekti” diyor.
Tüm hayatlarına sıfırdan başlamak zorunda kalan Gabes Ailesi, kaçarken Haşim’in ihtiyaç duyabileceği ilaçları yanlarına alamadıkları için birçok aileden farklı bir zorluk daha yaşamış. Ufak bir düzen değişikliğinde dahi adaptasyon sorunu yaşayabilen Haşim’in, evden çadır hayatına geçişi nörolojik kaynaklı sorunlarını daha da artırmış. Ailenin diğer üyeleri şokun etkisini her geçen gün üstlerinden atarken, Haşim ise her geçen gün daha da zorlanmaya başlamış.
“Bir an evvel, oğlumun alışkın olduğu hayatı kurabileceğimiz bir eve yerleşmemiz gerekiyordu” diyen Ahmed Bey, çadırlarının bulunduğu bölgede görev yapan bir Türk yetkiliden, Kahramanmaraş Devlet Hastanesi’nde OSB konusunda destek alabileceklerini ve KIZILAYKART Programlarına başvurabileceklerini öğrenmiş.
“Kim bilir, Gelecek Sefere Haşim Kendi Öyküsünü Kendisi Anlatır”
Hemen o ay Kahramanmaraş’a giderek ev tuttuğunu ve KIZILAYKART’a başvurduğunu söyleyen Ahmed Bey, duygularını şöyle anlatıyor:
“Evimizin kirasını KIZILAYKART sayesinde ödeyebildik. Çocuklarımı okula kaydettirdim. Oğlumu hastaneye götürdüm. Doktorların da dediği gibi, Haşim’in düzenli olarak özel bir bakıma ihtiyacı var. Baba olarak elimden geleni yapsam da oğlumun ihtiyaçlarını karşılayamadığım aylar oluyordu. Çok şükür T-SUY yardımı hayatımıza girdi. T-SUY Projesinin aylık yardımı ile oğlumun tedavisini daha kolay karşılayabiliyoruz. Bence oğlum ve otizm tanılı diğer tüm çocuklar, yeryüzündeki melekler. O bana Allah’ın bir hediyesi. Haşim şu an 14 yaşında, sosyal- duygusal gelişimi her geçen gün daha da ilerliyor. Kim bilir, bir sonraki ziyaretinizde belki Haşim sizinle konuşup, kendi öyküsünü anlatmak isteyecektir. O zamana kadar Haşim ve ailem adına ben, bize bu yardımı sağlayan herkese çok teşekkür ederim.”
